Είναι ένας φουρίρι τεχνίτης ή καλλιτέχνης;

Όπως και πριν από πολλούς αιώνες, οι σύγχρονοι άνθρωποι στις βροχερές φθινοπωρινές και χειμερινές μέρες προτιμούν δερμάτινα και γούνα ρούχα. Αλλά λίγοι από αυτούς θα μπορούν να πουν, χάρη στους δασκάλους του επαγγέλματος, τα δέρματα έχουν μετατραπεί σε εξαιρετικές γούνες. Το Furrier είναι ένα αρχαίο σκάφος, μια σπάνια και περιζήτητη ειδικότητα σήμερα.

Από πού προήλθε και πώς αναπτύχθηκε, οι αποχρώσεις και τα χαρακτηριστικά του - θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις.

Γιατί λέγεται αυτό;

Το Furrier είναι ένα αρχαίο επάγγελμα. Το όνομά του προέρχεται από την παλιά ρωσική λέξη «ταχύτητα», που σημαίνει «γούνα, ακατέργαστο δέρμα ή δέρμα ζώου». Ένας τέτοιος ειδικός στις παλιές μέρες ασχολήθηκε με το ντύσιμο τόσο γούνας όσο και γούνας, και δέρματος ζώων, από το οποίο κατασκευάστηκαν αργότερα καπέλα, ρούχα και παπούτσια.

Σήμερα, είναι συνηθισμένο να θεωρούμε ότι ένας φουρίρι είναι τεχνίτης που φτιάχνει δέρματα για γούνες, κομμάτια και ράβει διάφορα προϊόντα από αυτά.

Ιστορία προέλευσης και ανάπτυξης

Το γούνινο σκάφος άρχισε να αναπτύσσεται ακόμη και σε εκείνες τις μακρινές στιγμές, όταν οι σπηλαιοφύλακες άρχισαν να κυνηγούν και να χρησιμοποιούν τα δέρματα των ζώων που λαμβάνονται ως ρούχα. Φυσικά, τα πρώτα προϊόντα γουναρικών δεν ήταν τέλεια, αλλά έτσι αναπτύχθηκαν οι μέθοδοι και οι τεχνικές για την παραγωγή γούνας. Με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι έμαθαν να τα επεξεργάζονται και να τα χρησιμοποιούν ως κρεβάτι και να προστατεύουν τα σπίτια τους από τον κρύο αέρα και την υγρασία. Στο μέλλον, ο άνθρωπος ήταν σε θέση να διδάξει και να κατοικεί πολλά άγρια ​​ζώα μέχρι τότε. Με την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, η επεξεργασία δορών και η παραγωγή διαφόρων πραγμάτων από αυτά έχει γίνει ξεχωριστός κλάδος της γεωργίας.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν καθημερινά μια ποικιλία δερμάτινων ειδών. Αυτή η τέχνη υιοθετήθηκε από τους Ρωμαίους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν διάφορες φυσικές ουσίες και υλικά για επεξεργασία και επίδεσμο, όπως διάφορα μέταλλα, φλοιό, σπόρους και καρπούς δέντρων και θάμνων.

Με την πάροδο του χρόνου, η γούνα έχει βελτιωθεί και διαμορφωθεί ως σκάφος. Η ανάπτυξή του επηρεάστηκε από την παρουσία ή την απουσία πόρων γούνας και γούνας, τις παραδόσεις των λαών που κατοικούν και το επίπεδο δεξιοτήτων.

Furrier art της Ρωσίας

Στο έδαφος των ρωσικών αρχηγών υπήρχαν πάντα πολλά δάση στα οποία ζούσαν διάφορα ζώα με όμορφα και ζεστά δέρματα. Από αυτούς, οι αρχαίοι Ρούσιτς όχι μόνο έκαναν ζεστά ρούχα για τον εαυτό τους, αλλά επίσης τα εμπόδιζε ενεργά με πολλές ξένες χώρες. Ήταν οι Ρώσοι δάσκαλοι που θεωρούνταν ένας από τους πιο εξειδικευμένους φουρκέτες. Σύμφωνα με γραπτές πηγές της εποχής, πωλήθηκαν μαρτέν, κάστορες, σαμπάνια, ελάμια και αλεπούδες. Οι γούνες ήταν από καιρό το κύριο άρθρο του ρωσικού εμπορίου. Πήραν φόρο τιμής από τους ηττημένους λαούς. Για την επεξεργασία των δερμάτων χρησιμοποιήθηκαν φυσικά συστατικά: ο φλοιός και τα φύλλα διαφόρων φυτών, ορυκτών και ακόμη και ψωμιού σίκαλης.

Κατά τον Μεσαίωνα, η γούνα χωρίστηκε σε απλές και πολυτελείς και καθοριζόταν η κοινωνική κατάσταση ενός ατόμου. Τότε εμφανίστηκε η μόδα γούνας και, κατά συνέπεια, εμφανίστηκαν οι πρώτοι σχεδιαστές. Ο πιο γοητευτικός ράφτης της εποχής εξειδικεύτηκε σε κάποιο συγκεκριμένο είδος: δέρμα προβάτου ή πολύτιμη γούνα και ευγενείς γούνες, δέρματα άγριων ζώων. Οι πλοίαρχοι πούλησαν τα έργα τους σε εξειδικευμένες εκθέσεις και αγορές γούνας.

Χαρακτηριστικά επαγγέλματος

Σήμερα, το furrier είναι ένας ειδικός που χρησιμοποιεί στη δουλειά του τόσο ειδικές συσκευές όσο και χημικά, καθώς και παλιές συνταγές επεξεργασίας. Αλλά πολύ συχνά οι κύριοι της δουλειάς του furrier εργάζονται ήδη με τελειωμένα δέρματα, επιλέγοντας και κόβοντας αυτά που είναι κατάλληλα για το δημιουργημένο πράγμα.

Οι επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας αγοράζουν ακατέργαστα δέρματα, δεδομένου ότι είναι φθηνότερα και ακόμη και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επιδέσμου μπορούν να υποστούν επεξεργασία όπως απαιτείται, για παράδειγμα, με κοπή με λέιζερ ή βαφή.

Ειδίκευση

Στις παλιές μέρες, ένα furrier ήταν ένα βαγόνι σταθμού, το οποίο φτιάχνει και κόβει και ράβει προϊόντα γούνας. Σήμερα, σύμφωνα με το OKPR (All-Russian Classifier of Workers 'Επαγγέλματα), διακρίνονται οι ακόλουθες πιθανές εξειδικεύσεις τέτοιων δασκάλων:

• στοιχειοθέτης;
• κόπτης;
• τελειωτής.

Το furrier-στοιχειοθέτης ασχολείται με τη συλλογή και το δίπλωμα, το κόψιμο των δερμάτων των ζώων σύμφωνα με τα σχέδια και τα σχέδια, καθώς και με την εφαρμογή ειδικών σημείων που δείχνουν τη θέση τους σε κοπή.

Το έργο ενός κοπτικού γούνα συνίσταται στην επιλογή δορών για χρώματα, πυκνότητα και ύψος γούνας, σχέδια τοποθέτησης και απευθείας κοπή πλακών από διάφορες γούνες.

Ο τελικός επεξεργαστής furrier ασχολείται με την επεξεργασία του κάτω μέρους, των οπών και των πλευρών των προϊόντων, την παρακολούθηση και τη διόρθωση ελαττωμάτων και ελαττωμάτων των έργων furrier.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις απασχολούν συνήθως εξειδικευμένους εργαζόμενους, αλλά στις σύγχρονες συνθήκες της αγοράς ο πλοίαρχος συνδυάζει συχνά όλες τις ειδικότητες, από το ντύσιμο έως την προσαρμογή των τελικών προϊόντων.

Σήμερα, οι υπηρεσίες furrier, όπως επισκευή και μετατροπή γούνας και δερμάτινων προϊόντων, έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση σε ατελιέ γούνας.

Απαραίτητες ιδιότητες

Ένας ειδικός σε γούνα δεν πρέπει μόνο να είναι καλά έμπειρος σε μια ποικιλία γούνας, αλλά και:

• γνωρίζουν τα χαρακτηριστικά της επεξεργασίας τους ·
• παρατηρήστε ελαττώματα και διορθώστε επιδέξια.
• έχετε μια καλλιτεχνική αίσθηση και γεύση.
• να μπορείτε να τα παράγετε, να επεξεργάζεστε, να τα κόβετε και να τα ράβετε.

Επιπλέον, ένας καλός γούνας είναι ένα άτομο με εκπαιδευμένο και ανεπτυγμένο μάτι, οπτική-εικονιστική και απτική μνήμη, καθώς πρέπει να κάνει διάκριση μεταξύ παρόμοιων αποχρώσεων και υφής του υλικού, φανταστείτε σαφώς τη θέση κάθε κομματιού γούνας στο τελικό προϊόν. Η ακρίβεια και η αυστηρότητα, η επιμονή και η αντοχή είναι επίσης απαραίτητες ιδιότητες για την εξειδίκευση αυτής της ειδικότητας.